Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά…

 

μια παρουσίαση για το Ρήγα Φεραίο και λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Γιώργος Καραμπελιάς γεννήθηκε το 1946 στην Κάτω Αχαΐα

Από το 1964, ως φοιτητής της Ιατρικής, συμμετείχε στη Νεολαία Λαμπράκη. Μετά το 1967 σπούδασε Οικονομία στη Γαλλία.

Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα και στον «Μάη του ’68», σε ελληνικές και γαλλικές οργανώσεις. Στη Γαλλία γράφει τα πρώτα του βιβλία. Μετά τη μεταπολίτευση συνεχίζει αδιάλειπτα την πολιτική και συγγραφική του δραστηριότητα.

Από το 1979 έως το 1993 εξέδιδε το περιοδικό Ρήξη. Το 1980, μαζί με φίλους, δημιούργησε το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο και τις Εναλλακτικές Εκδόσεις. Από τις εκδόσεις έχουν εκδοθεί ως σήμερα πάνω από 120 τίτλοι από τους τομείς της λογοτεχνίας, του δοκιμίου, της Ιστορίας, των κοινωνικών κινημάτων, της οικολογίας καθώς και το μεγαλύτερο μέρος των έργων του Έλληνα φιλόσοφου Κώστα Παπαϊωάννου. Το 1992 πήρε το μεταπτυχιακό δίπλωμά του από την Οικονομική Σχολή των Παρισίων (Paris VII)

Από το 1993 έως το 1994 διηύθυνε τον Τομέα Πρόληψης, Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης του ΚΕΘΕΑ, για την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και μέλος της Γραμματείας των Οικολόγων – Εναλλακτικών.

Από το 1995 είναι εκδότης και αρχισυντάκτης του διμηνιαίου περιοδικού Άρδην που συνεχίζει να εκδίδεται.

Παράλληλα αρθρογραφεί σε εφημερίδες στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Έχει γράψει τα ακόλουθα βιβλία:

• · Το Τέλος του παλιού Κόσμου, Εκδόσεις Πολιτιστική Επανάσταση ²1975,
• · Οικοδόμοι και οικοδομή στη μεταπολεμική Ελλάδα Εκδοτική Ομάδα εργασίας, ²1975)
• · Η τεχνική παιδεία στην Ελλάδα (Εκδοτική ομάδα εργασίας, ²1976)
• · Κρίση του κεφαλαίου και αυτονομία (Κομμούνα, 1980)
• · Μικρομεσαία Δημοκρατία (Κομμούνα, 1982)
• · Ούτε Θεός, ούτε Ιστορία (Κομμούνα, 1985)
• · Πέρα από τον σοσιαλισμό. Μια νέα ουτοπία (Κομμούνα,1986)
• · Σύγχρονος Καπιταλισμός και επαναστατικό υποκείμενο (Εναλλ. Εκδόσεις, 1986)
• · Ένοπλη πάλη και εναλλακτικό κίνημα (Εναλλ. Εκδόσεις,1988)
• · Για τον Σαββόπουλο (εκδ. Αιγαίον ²1990 )
• · Κράτος και κοινωνία στη μεταπολίτευση (εκδ. Εξάντας, 1991)
• · Ελλάδα μια χώρα των συνόρων (Εναλλ. Εκδόσεις, 1992)
  • · Από το μέγιστο στο ελάχιστο (εκδ. Αιγαίον, 1991)
  • · Ο προφήτης, το πετρέλαιο και ο κορμοράνος (εκδ. Εξάντας, 1992)
  • · Στα Μονοπάτια της ουτοπίας (εκδ. Λιβάνης, ²1995)
  • · Ισλάμ και Παγκοσμιοποίηση (Εναλλ. Εκδόσεις, ²2001)
  • · 1922, Δοκίμιο για τη νεοελληνική ιδεολογία (Εναλλ. Εκδόσεις, ²2002)
  • · Η θεμελιώδης Παρέκκλιση (Εναλλακτικές Εκδόσεις 2004)

Το 1204 και η διαμόρφωση του νεώτερου ελληνισμού

 

 

Συλλογικές εργασίες:

• · ΟΠΑ-Ρήξη, Ένοπλη πάλη και τρομοκρατία (Εναλλ. Εκδόσεις, 1985)
• · Ιούλης ’65 (με τον Δημήτρη Λιβιεράτο)
• · Ένα εναλλακτικό, επαναστατικό κίνημα (Εναλλ. Εκδόσεις, με τους Μ. Ράπτη και Ν. Χρυσόγελο)
• · The Movement, Το αμερικάνικο 68 (Εναλλ. Εκδόσεις)
• · Ελλοπία, Η Ελληνική Ουτοπία
• · Αριστερά και ανατολικό ζήτημα (Εναλλ. Εκδόσεις, 1998)
• · Ισλάμ και κρίση του κεμαλισμού (Εναλλ. Εκδόσεις,1999)

· Εβραίοι εναντίον του σιωνισμού (Εναλλ. Εκδόσεις, 2003)

Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Βελεστινλή

Η ΑΝΟΛΟΚΛΗΡΩΤΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΡΗΓΑ

(από τις εναλλακτικές εκδόσεις)

Στη μακρά πορεία της ελληνικής παλιγγενεσίας, ο Βελεστινλής σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου, κατά την οποία οι Έλληνες αναζητούσαν την ανεξαρτησία τους στηριζόμενοι πρωτίστως στη συνδρομή των ξένων, και την απαρχή μιας νέας, κατά την οποία τολμούν να διανοούνται και να προετοιμάζουν μια νέα ανεξάρτητη πολιτειακή τάξη.

Και επειδή κλείνει μια περίοδο και ανοίγει μία νέα, συνιστά, την εμβληματικότερη μορφή της νεώτερης ελληνικής ιδεολογίας, εξ αιτίας ακριβώς της μοναδικής του συνθετικότητας: Συγγραφέας ρομαντικών διηγημάτων και στιχουργημάτων, έργων επιστημονικής εκλαΐκευσης και αρχαιογνωσίας, εκδότης υπέροχων χαρτών, χρησμολογικών κειμένων και βιβλίων στρατιωτικής τακτικής, συγγραφέας επαναστατικού «προγράμματος», ποιητής –λόγιος και λαϊκός–, τραγουδιστής και μουσικός, προπαντός οργανωτής και αδάμαστος επαναστάτης μέχρι τέλους. Η μορφή του άστραψε για λίγο καιρό και άφησε έκθαμβους τους συγχρόνους του – και φαίνεται πως τύφλωσε πολλούς από τους τοτινούς καθώς και τους σύγχρονους λογίους μας.

 

Ο Ρήγας προσωποποιούσε τη σύνθεση και την άρση της αντίθεσης ανάμεσα στα ρεύματα που διαπερνούν τον σύγχρονο ελληνισμό: σκέψη και δράση, συναίσθημα και ορθός λόγος, Ανατολή και Δύση, αρχαιότητα και Βυζάντιο, νεωτερικότητα και παράδοση, λόγιο και λαϊκό στοιχείο. Ο Ρήγας ήταν η προσωποποιημένη άρση του «καημού της ρωμιοσύνης», της διαρκώς ανολοκλήρωτης ταυτότητάς μας, γι’ αυτό και πάντα επίκαιρος, τόσα χρόνια μετά:  διότι βρισκόμαστε ακόμα αντιμέτωποι με το ίδιο αίτημα, να απαντήσουμε θετικά στον «καημό της ρωμιοσύνης», στον καημό των λαών της Βαλκανικής.

Ο Ρήγας υπήρξε η προσωποποιημένη άρση του «καημού της ρωμιοσύνης», του διαρκούς ανολοκλήρωτου της ταυτότητάς μας, γι’ αυτό και διαρκώς επίκαιρος, τόσα χρόνια μετά, γι’ αυτό και αντικείμενο διαμάχης, διότι, ακόμα και σήμερα –ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε–, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το ίδιο αίτημα.

Γι’ αυτό και παραμένει αξεπέραστος, το εμβληματικό και ταυτόχρονα ανολοκλήρωτο πρόταγμα του νεώτερου ελληνισμού. Γι’ αυτό και επιστρέφουμε διαρκώς σε αυτόν, γι’ αυτό μας γοητεύει με έναν συχνά δυσεξήγητο τρόπο η φυσιογνωμία του, διότι αποτελεί το πρόσωπο –διαχρονικό και, στις μέρες μας, τραγικό– του ελληνισμού: Έλληνας, Βαλκάνιος, οικουμενικός.

Γιώργος Καραμπελιάς

οι αιγίναμεcinefilοι για το Ρήγα Φεραίο

Τι νόημα έχει για μας η παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Καραμπελιά για το Ρήγα Φεραίο, δυο μήνες μετά την επέτειο της 25^ης Μαρτίου και μια εβδομάδα μετά τις εκλογές της 6^ης Μαΐου; Ποιος ήταν ο Ρήγας Φεραίος αν όχι εκείνος ο ευτραφής και συμπαθής κύριος με το παχύ μουστάκι που κρεμούσαμε μαθητές όταν ξεσκονίζαμε τα κάδρα της αποθήκης του σχολείου για την επέτειο της 25^ης Μαρτίου, χωρίς να μάθουμε ποτέ τίποτε παρά μόνο ίσως τα λίγα ρομαντικά λόγια -που μάλλον δεν είπε- πριν το μαρτυρικό του θάνατο: εγώ έσπειρα το σπόρο…

Ποιο είναι το σαραντάχρονο μορφωμένο παλικάρι, μεγαλωμένο με το πνεύμα του διαφωτισμού που έδωσε τη ζωή του για τη μόρφωση του ραγιά, που οραματίστηκε την απελευθέρωση και αυτοδιάθεση και συνεργασία των σκλαβωμένων λαών; Ποιος ήταν λοιπόν ο Ρήγας; Ποιο είναι το πολύπλευρο και πολυδιάστατο έργο του; Ποια είναι η προσφορά του στην προσέγγιση του πολιτικού ζητήματος και της δημοκρατίας; Έχει ξεπεραστεί ο Ρήγας ή έχουμε έναν ήρωα να κλαίμε με το έργο του άγνωστο και παραμερισμένο σκοπίμως; Τι είδους δημοκρατία πρέσβευε ο Ρήγας; Τι σημαίνει ο Ρήγας σήμερα για τους σημερινούς εθνικισμούς αλλά και για τις ύπουλες εθνοαποδομήσεις της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της αγοράς;

Το βαλκανιζατέρ μας που έζησε τις μεγάλες εθνογενέσεις στους Βαλκανικούς πολέμους και τις μεγάλες εθνοκαθάρσεις μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του 90, με την αυτοκρατορία της Αμερικής και της Ενωμένης Ευρώπης να βομβαρδίζουν για τη χαμένη τιμή των Κοσοβάρων, θα είχε ίσως πολλά να ακούσει. Κάποιες άγνωστες λέξεις, ενδεικτικές για το φεντεραλιστικό-ομοσπονδιακό όραμα του Ρήγα: «Όταν ένας μόνος κάτοικος του βασιλείου τούτου αδικηθή αδικείται όλον το βασίλειον και πάλιν όταν το βασίλειον αδικείται ή πολεμείται, αδικείται ή πολεμείται κάθε πολίτης. Δια τούτον δεν ημπορεί ποτέ κανείς να ειπή, ότι η τάδε χώρα πολεμείται, δεν με μέλει, διότι εγώ ησυχάζω εις την ιδικήν μου αλλά εγώ πολεμούμαι όταν η τάδε χώρα πάσχει, ως μέρος του όλου όπου είμαι ο Βούλγαρος πρέπει να κινείται όταν πάσχη ο Έλλην και τούτος πάλιν δι’ εκείνον και αμφότεροι δια τον Αλβανόν και Βλάχον». Πόσο επίκαιρο είναι ακόμα και σήμερα το κοινωνικό συμβόλαιο και η Νέμεσις που επιλαμβάνεται της αθέτησής του: «Όταν η διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του,το να το κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του».

Μια εβδομάδα μετά τις εκλογές και το θέατρο δημοκρατίας, προκειμένου να υποστούμε ένα ακόμα μνημόνιο για τη σωτηρία της Ελλάδας εκ μέρους της Τρόικας, δυο μήνες μετά την 191^η επέτειο του 1821 που ήδη έχει ξεχαστεί μέσα στις γαλανόλευκες φιέστες, τους δικανικούς, τη σκορδαλιά και τον μπακαλιάρο, ο Ρήγας 214 χρόνια μετά το μαρτυρικό θάνατό του, μας υπενθυμίζει ότι η επανάσταση δεν έχει ολοκληρωθεί, η δημοκρατία δεν υφίσταται, η κοινωνική δικαιοσύνη είναι μακριά. Αντίθετα η φτώχεια η βαρβαρότητα, η αμάθεια και η ολιγαρχία είναι μπροστά μας σε κάθε περίσταση.

Οι Αιγίναμεcinefilοι στην προσπάθειά μας να συμβάλουμε σε έναν γενικό και χρήσιμο προβληματισμό, μέσω των προβολών, των βιβλιοπαρουσιάσεων, των χαριστικών γιορτών κι αργότερα άλλων δράσεων, παρουσιάζουμε στο κοινό το συγγραφέα Γιώργο Καραμπελιά και την εξαίρετη προσπάθειά του για την «ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα». Του Ρήγα του εθνικού, του βαλκανικού, του οικουμενικού, του διαφωτιστή, του δημοκράτη.

έστιν ουν τραγωδία

«Έστιν ουν τραγωδία, μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω, χωρίς εκάστου των ειδών εν τοις μορίοις, δρώντων και ου δι` απαγγελίας, δι` ελέου και φόβου περαίνουσαν την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν…»

Αριστοτέλους Ποιητική (VΙ 2-3)

 

 

 

Ο Σταύρος Ιωάννου

Γεννήθηκε στην Εύβοια και σπούδασε στην Αθήνα κινηματογράφο στη σχολή Σταυράκου. Το 1978 γύρισε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους ¨Αντιθέσεις¨ και τον επόμενο χρόνο το βραβευμένο ντοκιμαντέρ ¨Αντιά¨. Το 1984 ίδρυσε την εταιρία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών, filmode την οποία και διευθύνει μέχρι σήμερα. 

Έχει σκηνοθετήσει δεκάδες ντοκιμαντέρ για την Δημόσια Τηλεόραση, ΕΡΤ το Υπουργείο Πολιτισμού και άλλους δημόσιους οργανισμούς. Έχει συνεργαστεί με τηλεοπτικά δίκτυα του εξωτερικού και σημαντικές ταινίες του έχουν Βραβευτεί σε Διεθνή Φεστιβάλ και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Η ταινία του μυθοπλασίας ¨Κλειστοί Δρόμοι¨ (παραγωγής 2000) συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου (2001) και Βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (2000) και στο Διεθνές Φεστιβάλ της Γενεύης (2001) και συμμετείχε σε 25 ακόμη Διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου. 
Το 2009 ολοκληρώθηκε η ταινία μυθοπλασίας ¨Χορεύοντας στον Πάγο¨ που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον Νοέμβριο 2009. 
Είναι Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας. 

ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ 

1980 -“Αντιά” ντοκιμαντέρ,16mm,έγχρωμο,30΄ 
Βραβείο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1980
Βραβείο Φεστιβάλ Λιλ – Γαλλία 1981
1987 -“Λαϊκά Δρώμενα” ντοκιμαντέρ, 16mm,έγχρωμο,30΄ 
Βραβείο Φεστιβάλ Μόσχας – Ρωσσία 1987 

1989 -“Οιωνός” ντοκιμαντέρ ,16mm,έγχρωμο,90΄ 
Βραβείο Φεστιβάλ Ρώμης – Ιταλία 1989
1990 -“Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα” ντοκιμαντέρ ,16mm,έγχρωμο,45΄ 
1ο Βραβείο Ντοκιμαντέρ Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1990
Τιμητική Διάκριση στο Φεστιβάλ Χωρών της ΕΟΚ, Παρίσι 1991 

1994 -“Εστίν ουν Τραγωδία” ντοκιμαντέρ, 35mm,έγχρωμο,90΄ 
1ο Βραβείο Ντοκιμαντέρ Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1994
Βραβείο Μουσικής Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1994
Βραβείο Διεθνές Φεστιβάλ Πορτογαλίας 1995 

1998-‘‘ΟΜυστικόςΚόσμοςτωνΠουλιών”ντοκιμαντέρ,16mm,έγχρωμο,30΄ 
Βραβείο Ντοκιμαντέρ Ελληνικής Τηλεόρασης 1998
Βραβείο Φωτογραφίας Ελληνικής Τηλεόρασης 1998 

2000 -“Κλειστοί Δρόμοι” ,ταινία Μυθοπλασίας ,35mm,έγχρωμο,98΄ 
Ειδικό Βραβείο – Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2000
Τιμητική Διάκριση – Ελλήνων Κριτικών Κινηματογράφου 2001
Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου 2001 ( Πανόραμα )
GRAND PRIX – Διεθνές Φεστιβάλ Γενεύης 2001
Βραβείο Κοινού -Διεθνές Φεστιβάλ Γενεύης 2001 

2005 -‘‘Κακολύρι 5/44 –η ιστορία μιάς μέρας’’
ντοκιμαντέρ, 35mm,έγχρωμο,90΄ 

2006 -‘‘Ικέτες’’ 
ντοκιμαντέρ, 35mm,έγχρωμο,90΄ 

2009 – ‘‘Χορεύοντας στον Πάγο’’ 
ταινία μυθοπλασίας,35mm,έγχρωμο,104΄

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: 
  • Χορεύοντας στον Πάγο (2009)

 

 

30-1-2012, προβολή της ταινίας του Δημήτρη Σταύρακα: «το καναρινί ποδήλατο»

Όταν ο δάσκαλος αρνείται να δεχθεί ότι ένα παιδί είναι «χαμένη υπόθεση»…

 

«Το καναρινί ποδήλατο» του Δημήτρη Σταύρακα

1ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας

Δευτέρα 30 του Γενάρη 2012, 6.30 μμ

—————-

για το Δημήτρη Σταύρακα

 

Φιλμογραφία

1967 Γκάζι (μμ)

1979 Μπέττυ (μμ)

1983 Παρεξήγηση

1999 Το καναρινί ποδήλατο

2006 Το πέρασμα

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου και στη συνέχεια εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτης και ως κριτικός κινηματογράφου. Το 1967 έφυγε για το Παρίσι, όπου εργάστηκε ως οπερατέρ και σπούδασε κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Nanterre (Paris X) και δημογραφία στο Δημογραφικό Ινστιτούτο (Paris I – Sorbonne). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην πολεοδομία στο Γεωγραφικό Ινστιτούτο. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1975 και από τότε εργάζεται ως σκηνοθέτης.

 

ένας δάσκαλος απ’ τα παλιά…

 

Μίλτος Κουντουράς

Κλείστε τα σχολεία!

«Εζήτησα να ξυπνήσω ψυχές ικανές να καθορίσουν μονάχες τους αύριο την τύχη τους κι όχι νευρόσπαστα που να κινούνται σήμερα με τη θέληση του πρώτου τυχαίου δασκάλου τους κι αύριο με του άλλου οποιουδήποτε κυρίου τους.

Δεν έδωκα καλούπια σε καμιά περιοχή της ζωής και της σκέψης τους, καλούπια που αλλάζουν επιφανειακά μονάχα κ’ εξωτερικά τη ζωή, μα που αφήνουν αποκοιμισμένη και στείρα την ψυχή τους.

Όπου έβλεπα την ελεύθερη σκέψη τη σεβάστηκα και την αγάπησα, οσοδήποτε τολμηρή κι αν ήταν, και περιφρόνησα με αγανάκτηση το μυαλό το σκλαβωμένο μέσα στα δεσμά της πρόληψης και της υποκρισίας.

Οι ταπεινοί γύρω μας μας έριξαν λόγια βλεδυρά και μας εμίσησαν – αλίμονο αν δεν μας μισούσαν, αυτό θα σήμαινε πως συγγενεύαμε με την ταπεινή και πρόστυχη ψυχή και ζωή τους.

Γιατί μαθητής μου εμένα δεν είναι ‘κείνος που αγαπά την ήρεμη κι ακίνδυνη ζωή, τη στρωμένη με λουλούδια, αλλά εκείνος που μέσα του έχει ξυπνήσει η ανησυχία. Μαθητής μου δεν είναι ‘κείνος που θα μ’ αγαπήσει με μια θηλυκιά και μαλακή άγονη αγάπη, αλλά εκείνος που ακολουθώντας τις αρχές της επικίνδυνης πάλης θα με φτάσει και θα με ξεπεράσει, αρνιούμενος ίσως στο τέλος εμένα.»

πρόχειρο χειρόγραφό του με σημειώσεις για το λόγο του
στο τέλος του σχολικού έτους 1929-30 στο Διδασκαλείο Θηλέων Θεσσαλονίκης

 

το καναρινί ποδήλατο

 

O Πλούταρχος και «οι συμφορές του δανεισμού»

(Περί του μη δειν δανείζεσθαι)

Πρόκειται για ομιλία που γράφτηκε το νωρίτερα το 92 μ.Χ. και εκφωνήθηκε πιθανά στην Αθήνα και σε άλλες ελληνικές πόλεις με σκοπό να προειδοποιήσει για τις συνέπειες της υπερχρέωσης σε ξένους κυρίως, Ιταλούς στην πλειονότητα τους δανειστές, εκείνη την εποχή. Αξίζει να ξεχωρίσει κάνεις μερικά αποσπάσματα επίκαιρα όσο ποτέ στις ημέρες μας:

«Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»!

«Εχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου»

«Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων». Και οι δανειστές «Μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους»...

«… κουβαλώντας μαζί τους σάκους και συμφωνητικά και συμβόλαια σαν δεσμά εναντίον της Ελλάδος, την οργώνουν από πόλη σε πόλη και σπέρνουν χρέη που πολλά βάσανα φέρνουν και πολλούς τόκους, και που δύσκολα ξεριζώνονται ενώ οι βλαστοί τους περικυκλώνουν τις πόλεις, τις εξασθενούν και τελικά τις πνίγουν»

«Φύγε να γλυτώσεις από τον εχθρό και τύραννό σου, τον δανειστή που θίγει την ελευθερία σου, βάζει πωλητήριο στην αξιοπρέπειά σου κι αν δεν του δίνεις, σε ενοχλεί· αν πουλήσεις, ρίχνει την τιμή· αν δεν πουλήσεις σε αναγκάζει· αν τον πας στο δικαστήριο προσπαθεί να επηρεάσει την έκβαση της δίκης· αν του ορκίζεσαι σε προστάζει· αν κρατάς την πόρτα κλειστή στήνεται στο κατώφλι και σου βροντά αδιάκοπα…».

«Ανθρωπος που μπλέκει μια φορά, μένει χρεώστης για πάντα και σαν το άλογο που του έχουν φορέσει χαλινάρι, δέχεται στη ράχη του τον έναν αναβάτη μετά τον άλλον»